اضطراب در فوتبال

استرس نه تنها در عملکرد ورزشی، بلکه در بسیاری از جنبه های زندگی یافت می شود. اما در ورزش، استرس به رابطه بین یک فرد و خواسته های محیطی که با عملکرد ورزشی فرد مرتبط است، اشاره دارد. خواسته های فردی و محیطی باید متعادل باشد تا ورزشکار در حد مطلوب خود عمل کند، در غیر این صورت ممکن است اثرات منفی بر عملکرد ورزشکار داشته باشد. اضطراب پاسخی است که یک ورزشکار می تواند به این عوامل استرس زا داشته باشد و مشخص شده است که بسیاری از ورزشکاران احساس اضطراب را در نتیجه استرس مرتبط با ورزش گزارش کرده اند.  اضطراب «یک حالت روانی ناخوشایند در واکنش به استرس ادراک شده مربوط به انجام یک کار تحت فشار» است و در بین ورزشکاران در همه سطوح رایج است. اضطراب با احساس نگرانی، دلهره و عصبی بودن مشخص می شود و گزارش شده است که پاسخ هایی مانند تعریق، نگرانی و شک توسط ورزشکاران در پاسخ به استرس های مرتبط با ورزش احساس شده است. عوامل زیادی وجود دارد که می تواند باعث اضطراب ورزشکار شود یا به آن کمک کند و این به نوبه خود می تواند بر عملکرد ورزشکار تأثیر بگذارد.

یکی از انواع اضطراب را می توان "اضطراب صفت" نامید. این نوع معمولاً خود را به عنوان بخشی از شخصیت فرد نشان می دهد و یک حالت ثابت برای فرد بدون توجه به موقعیت است. افرادی که دارای اضطراب صفت هستند دائماً به عنوان یک گرایش رفتاری احساس نگرانی می کنند. ورزشکارانی که دارای اضطراب صفت هستند، به احتمال زیاد موقعیت‌ها را تهدیدآمیز درک می‌کنند، و پاسخ‌های آنها ممکن است شدیدتر از آنهایی باشد که اضطراب ویژگی را تجربه نمی‌کنند و واکنش‌های آنها می‌تواند به عنوان نامتناسب طبقه‌بندی شود. 

برای مثال، اگر از دو بازیکن خواسته شود که دقیقاً در شرایط یکسان پنالتی بزنند. ممکن است فرد این کار را بیش از حد خطرناک نداند، زیرا آنها آرام تر هستند. این بدان معناست که او اضطراب کم ویژگی را تجربه می کند و اضطرابی بیش از حد انتظار در این موقعیت ندارد. با این حال، بازیکن دیگر ممکن است اضطراب با ویژگی‌های بالایی را تجربه کند، و بنابراین فرصت گلزنی پنالتی (یا بیشتر از احتمال، فرصت از دست دادن یک پنالتی در چشمان او) را به‌طور باورنکردنی تهدیدآمیز می‌یابد، به این معنی که این بازیکن بیش از حد انتظار اضطراب را تجربه می‌کند. در این شرایط، که می تواند عملکرد آنها را بیشتر از بازیکنی که اضطراب صفت سطح پایین را تجربه می کند، تحت تأثیر قرار دهد.

نوع دوم اضطراب «اضطراب حالتی» است و یک نوع اضطراب خاص موقعیتی است، بنابراین تغییر می‌کند و فقط در موقعیت‌های خاصی فعال می‌شود. اضطراب حالت همچنین با آگاهی فرد از زمانی که آن را تجربه می کند مشخص می شود و به شدت با سطوح برانگیختگی فرد مرتبط است. به عنوان مثال، سطح اضطراب حالت یک بازیکن می‌تواند لحظه به لحظه در یک بازی فوتبال تغییر کند، و بازیکن ممکن است در هنگام دفاع از یک کرنر، سطح کمی بالاتر از اضطراب حالت (با توجه به افزایش ضربان قلب، احساس نگرانی) را در هنگام دفاع از یک کرنر تجربه کند. توپ در وسط زمین، و ممکن است سطح بسیار بالایی از اضطراب حالت (احساس عصبی، تپش قلب) در هنگام تجربه دویدن واضح به سمت دروازه را تجربه کند. سطوح برانگیختگی حالت هوشیاری و هیجان ورزشکار در اطراف یک موقعیت خاص است،. افراد برانگیخته افزایش ضربان قلب، تنفس و تعریق را تجربه خواهند کرد. برانگیختگی مثبت یا منفی نیست، بلکه خنثی است. شما می توانید بلافاصله پس از به ثمر رساندن یک گل برانگیخته شوید اما به همان اندازه پس از از دست دادن یک پنالتی برانگیخته شوید. برانگیختگی در یک پیوستار از عدم برانگیختگی تا کاملاً برانگیخته شده است.

آیا توجه به این نکته مهم است که اضطراب صفت یک حالت رفتاری است که باعث می‌شود ورزشکار موقعیت‌ها را تهدیدآمیز درک کند که ممکن است نباشد و سپس با اضطراب حالتی نامتناسب پاسخ دهد. ورزشکاران با اضطراب صفت بالا معمولاً در موقعیت های رقابتی در مقایسه با آنهایی که اضطراب صفت پایین تری دارند، اضطراب حالت بیشتری دارند.

عوامل استرس زا عواملی هستند که می توانند باعث ایجاد استرس در فرد شوند. این عوامل استرس زا خواسته های محیطی هستند که ممکن است فردی مانند شما با آنها روبرو شود و حتی می تواند یک چالش روزانه باشد. عوامل زیادی وجود دارد که می تواند باعث استرس و اضطراب در یک محیط ورزشی شود. 

 محققان انواع مختلفی از عوامل استرس‌زای ورزشی را بررسی کرده‌اند و هر یک از آنها توانایی تأثیرگذاری بر عملکرد فوتبالیست‌ها را دارد، به عنوان مثال:

عوامل استرس زای رقابتی آنهایی هستند که ممکن است در درجه اول با محیط ورزشی رقابتی خود مرتبط باشید. رایج‌ترین عوامل استرس‌زای رقابتی که ورزشکاران تجربه می‌کنند، آسیب، آمادگی و انتظارات عملکردی است.

برای فوتبالیست ها، استرس های رقابتی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خطر آسیب، نه فقط از انجام بازی، بلکه از طرف حریف. این می تواند منجر به از دست دادن مسابقات، از دست دادن آمادگی جسمانی و رقابت در هنگام مصدومیت شود.
• نداشتن زمان/انرژی برای آماده سازی «کافی» برای مسابقات، نه تنها بر اساس باورهای خود فرد، بلکه بر اساس اعتقادات کاپیتان/مربی/مدیر.
• فشار برای عملکرد خوب با توانایی دائمی در شکست دادن دیگران و عملکرد با حداقل اشتباه. عملکرد تحت تقاضا در یک فصل فوتبال ثابت است. این می تواند شامل تمایل به شکست دادن حریفان و همچنین شکست دادن حریفان در تیم خود تا یک نقطه در یازدهم ابتدایی باشد.
• انتظارات عملکرد؛ یک فرد همیشه از خودش انتظار عملکرد مشخصی دارد، اما این تنها استرسی نیست که فوتبالیست ها باید با آن دست و پنجه نرم کنند، زیرا آنها باید با انتظارات تیم، مربی، کاپیتان، هواداران و مدیر نیز کنار بیایند. .

اینها عوامل استرس زا هستند که با سازمانی که در آن بازی می کنید مرتبط هستند. این شامل تیم، مربیان و مدیران، مسائل بین فردی و رفتار مسئولان و تماشاگران است.

عوامل استرس زا سازمانی برای فوتبالیست ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

• انسجام و ارتباطات تیمی (تیم چقدر خوب کنار می آیند و با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند)
• شخصیت و نگرش هم تیمی ها و تفاوت آنها با شما
• آگاهی از نقش های درون تیم. کاپیتان و نایب کاپیتان چگونه رفتار می کنند، دروازه بان چگونه رفتار می کند، چگونه همه شما با یکدیگر تعامل دارید و این کار را برای شما انجام می دهد.
• امکانات و تجهیزات مورد استفاده تیم شما، آیا از استاندارد خوبی برخوردار هستند؟ آیا آنها تمیز و به خوبی نگهداری می شوند یا خراب هستند؟
• رفتارها و انتظارات مربیان/مدیران. رفتار آنها با تیم چگونه است؟ آیا از نحوه مربیگری و تعامل آنها با شما در طول بازی ها و تمرینات راضی هستید؟
• رفتار داور و تماشاگر. آیا داور عادل است؟ آیا تماشاگران حمایت می کنند؟

این عوامل استرس زا به زندگی و رویدادهای غیر ورزشی شما مرتبط هستند. عوامل استرس زا از این دسته شامل مسائلی مانند تعادل بین کار و زندگی و مشکلات خانوادگی است. استرس های شخصی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مرگ یکی از اعضای خانواده یا افراد مهم دیگر
• تعهدات علمی/کاری؛ آیا تعادل خوبی بین دانشگاه/کار و زندگی ورزشی خود دارید؟
• ارتباطات شخصی؛ آیا آنها برای شما سالم هستند؟ آیا آنها روی ورزش شما تأثیر می گذارند؟ آیا تعادل خوبی با زندگی ورزشی خود دارید؟

مهم است که توجه داشته باشید که هر یک از این انواع مختلف عوامل استرس زا می تواند در موارد زیر متفاوت باشد. شدت (مدت زمانی که عامل استرس زا برای فرد مورد نیاز است)، فراوانی (هر چند وقت یک بار عامل استرس زا برای فرد رخ می دهد)، و مدت (مدت زمانی که فرد عامل استرس زا را تجربه می کند).

تئوری های زیادی پیرامون موضوع استرس و اضطراب موثر بر عملکرد ورزشکار وجود دارد زیرا موضوعی است که به طور گسترده مورد تحقیق قرار گرفته است. بسیاری از نظریه ها بر اثرات منفی استرس و اضطراب بر عملکرد متمرکز شده اند، با این حال برخی از محققان دریافته اند که ورزشکاران می توانند اضطراب را به طور مثبت تفسیر کنند. تحقیقات نشان داده است که اگر فردی که اضطراب را تجربه می کند علت اضطراب را تحت کنترل تفسیر کند، اضطرابی که یک ساعت قبل و در حین اجرا احساس می شود، می تواند عملکرد را تسهیل کند.

 به عنوان مثال، اگر بازیکنی در مورد مسابقه ای که قرار است بازی کند احساس نگرانی می کند و احساس عصبی یا شک دارد، اما این احساس را با عملکردهای قبلی که خوب پیش رفته است مرتبط می کند، این می تواند باعث شود که بازیکن تمرکز و انگیزه بیشتری نسبت به آن داشته باشد. مسابقه. توجه به این نکته حائز اهمیت است که این نظریه بر کنترل ادراک شده تمرکز دارد و اضطراب تنها زمانی می تواند منجر به افزایش عملکرد شود که فرد معتقد باشد علت اضطراب (مواد استرس زا) تحت کنترل است. این کنترل درک شده چیزی است که بر نحوه هدایت علائم اضطراب تأثیر می گذارد. با این حال، اگر افراد احساس نمی‌کنند که علت اضطراب تحت کنترل است، ممکن است آن را برای عملکرد ضعیف بدانند. به عنوان مثال، اگر بازیکن احساس کند برای یک مسابقه آماده نیست، این می تواند منجر به تفکر بیش از حد بازیکن شود، که عملکرد را مهار می کند زیرا به بدن اجازه نمی دهد به طور مستقل عمل کند.

اگر بازیکنی اضطراب خود را تحت کنترل نبیند، تئوری های زیادی در مورد اینکه چگونه می تواند بر عملکرد بازیکن تأثیر بگذارد وجود دارد.

مقابله با استرس - اضطراب و فوتبال مهم است، زیرا نادیده گرفتن استرس می تواند عواقبی داشته باشد که در عملکرد شما منعکس می شود (خفگی، کنترل آگاهانه/تفکر بیش از حد) و در رفاه شما (فرسودگی شغلی، افسردگی). مداخلات زیادی برای مقابله و کاهش استرس در یک محیط ورزشی وجود دارد. این فصل زیر برخی از فرآیندهایی را که می توانید برای کاهش استرس در ورزش خود انجام دهید، تشریح می کند.

برای اینکه بفهمید به کدام مداخلات نیاز دارید، ابتدا باید یک روش ارزیابی را طی کنید. ابتدا باید ارتباط عوامل استرس زا را با اهداف خود درک کنید، از خود بپرسید که عوامل استرس زا چگونه بر شما تأثیر می گذارند و چقدر به این موضوع اهمیت می دهید. در مرحله دوم، باید از خود بپرسید که در مورد آن چه کاری می توانید انجام دهید و آیا این روش ها کافی هستند یا خیر. هنگامی که این دو نکته را درک کردید، می توانید تشخیص دهید که چه مداخلاتی را باید انجام دهید.

 

مداخلات اولیه با تلاش برای حذف یا کاهش فراوانی، شدت یا مدت عوامل استرس زا، تمرکز پیشگیرانه دارند. این یک استراتژی متمرکز بر مشکل است و مطالعات نشان می‌دهد که این یک ابزار مؤثر است، اما اجرای این روش زمان طولانی و تلاش زیادی را می‌طلبد و برخی عوامل استرس‌زا ممکن است در محدوده این مداخله خارج از کنترل شما باشند. مداخلات اولیه عبارتند از:

• بحث و گفتگو با مربی خود در مورد چیزهایی در سازمان که از آنها ناراضی هستید. به عنوان مثال، تجهیزات، یا روشن شدن نقش در تیم شما

ساختار آموزش را با مربی خود در میان بگذارید. آیا آنها می توانند آموزش را تمدید کنند یا جلسات بیشتری را میزبانی کنند؟ آیا آنها می توانند زمان بیشتری را به یک مهارت خاص اختصاص دهند؟

• ایجاد و تعیین اهداف بلند مدت برای کمک به شما در بهبود مهارت یا موقعیت. شما همچنین می توانید این موضوع را با مربی خود در میان بگذارید.

 

مداخلات ثانویه مداخلاتی هستند که اگر عوامل استرس زا را نتوان به طور کامل از محیط ورزشی حذف کرد، استفاده می شود و بنابراین بر واکنش ورزشکار به عوامل استرس زا تمرکز می کند. این مداخلات، راهبردهای مقابله ای متمرکز بر هیجان هستند و به مدیریت احساسات منفی که می تواند توسط عامل استرس زا ایجاد شود، کمک می کند. یک مطالعه نشان داد که این تکنیک ها به جلوگیری از احساسات منفی کمک می کند و به آنها کمک می کند تا کنترل بیشتری بر عملکرد خود داشته باشند.

کنترل افکار مثبت یک تکنیک مدیریت استرس است که در آن شما نه تنها می توانید افکار منفی را متوقف یا مسدود کنید، بلکه ممکن است بتوانید این افکار منفی را به مثبت تبدیل کنید، بنابراین کنترل درک شده خود را افزایش دهید.

 برای اجرای این تکنیک باید مراحل زیر را دنبال کنید:

• یک کلمه یا تصویر محرک را شناسایی کنید، به عنوان مثال "ایست"، "نه" یا یک X قرمز
• این روش خودگفتاری/تصویرسازی برای مسدود کردن افکار/احساسات منفی به محض بروز آنها استفاده می شود.
• این فکر منفی را با یک فکر مثبت جایگزین کنید تا روایت کنترل شده تری برای خود ایجاد کنید، مانند "من این آخرین بازی را فکر کردم، و هنوز هم خوب بازی کردم" یا "قبلاً چنین احساساتی داشته ام اما توانسته ام بازی کنم".

همچنین ممکن است مفید باشد که یک دفتر خاطرات از افکاری که مسدود می کنید و افکاری که با آنها جایگزین می کنید داشته باشید تا ردیابی کنید که کدام افکار دوباره تکرار می شوند و کدام افکار جایگزین برای شما بهتر عمل می کنند. تکنیک دیگری که ممکن است برای شما مفید باشد، آرامش کاربردی (AP) است. AP به فرد کمک می کند تا علائم اولیه اضطراب را بشناسد و یاد بگیرد که چگونه با آن کنار بیاید تا بتواند کنترل خود را بازگرداند. لازم به ذکر است که کنترل افکار مثبت در صورت تجربه اضطراب شناختی ممکن است مؤثرتر باشد و آرامش کاربردی در صورت تجربه اضطراب جسمی مؤثرتر خواهد بود. 

 توصیه می شود بیش از یک مورد از این درمان ها را انجام دهید، زیرا استفاده از ترکیبی از آنها بیشترین تأثیر را بر عملکرد فوتبال شما خواهد داشت. یکی از ساده ترین راه های رسیدن به آرامش در آکادمی کتاب انجام کارهای لذت بخش و راحتی بخش و استراحت در فواصل کارهای شلوغ روزمره است. آرامش باید به عنوان مهارتی که از طریق ممارستهای مکرر فراگرفته می شود، مطرح شود. به علاوه هدف آن نباید صرفا آرامش بر روی صندلی راحت در خانه باشد. بلکه فرد باید بتواند از آن در فعالیت های روزمره خود استفاده جوید.

منبع: https://fa-ketab.com/